Cyberuzależnienie-profilaktyka
Jako terapeuta często zastanawiam się z rodzicami: Co zrobić, aby dziecko chciało odejść od komputera? Pierwsza przychodzi mi na myśl „profilaktyka”, a tak precyzyjniej to – strategie profilaktyczne. O co z nimi chodzi?
Cyberprzestrzeń rozwija się w zatrważającym tempie. Gdyby zaznaczyć na układzie współrzędnych jej rozwój i czas, prosta byłaby niemal prostopadła do osi czasu. Natomiast ewolucja naszego mózgu byłaby pochyłą na przestrzeni prehistoria-teraźniejszość.
Umysł ludzki nie nadąża z przetwarzaniem danych słanych z cyberprzestrzeni. Dzieje się tak głównie przez proces zwany przebodźcowaniem. Za tym procederem stoją zespoły ludzi – aby dostosowywać się do naszych upodobań, projektują cybernetyczne schematy blokowe. Ich algorytmy mogą stale kontrolować naszą koncentrację i uwagę w taki sposób, aby zabierać przestrzeń na analizę samego siebie zwaną „wglądem w siebie”. Przebodźcowanie upośledza rozwój różnych płaszczyzn myślenia takich jak myślenie – analityczno – logiczne, intuicyjno – emocjonalne, krytyczne, optymistyczno – pozytywne, twórcze.
Aby temu zaradzić, ważne są strategie profilaktyczne. Należy do nich opóźnianie inicjacji z cybertechnologią. Przed wykorzystaniem tej strategii niezbędna może się okazać diagnoza struktury rodzicielskiej i umiejętności wychowawczych. Narzędzi wychowawczych do zadań profilaktyki jest bowiem dużo, jednak przy niekonsekwencji rodzicielskiej mogą się one okazać nieużyteczne.
Strategie profilaktyczne trzeba dostosowywać do indywidualnych zasobów i deficytów struktury rodziny, z wykorzystaniem strategii profilaktyki selektywnej i wskazującej. Dlatego też istotne jest indywidualne podejście do każdej rodziny.
Ważnym punktem strategii profilaktycznej jest wydolny system wychowawczy, w którym zawiera się kondycja rodzicielska (rola matki i ojca). W oparciu o system wychowawczy stosujemy narzędzia, do których zaliczamy umiejętności miękkie: komunikacja, asertywność, umiejętność stawiania granic i ich egzekwowanie. Wyciąganie konsekwencji w sposób adekwatny do niesubordynacji dzieci też jest ważną składową w strategii profilaktycznej.
Kolejnym punktem działań profilaktycznych są cybertechnologie, czyli rozmaite aplikacje i programy ochrony rodzicielskiej.
Ostatnim punktem strategii profilaktycznych będzie stosowanie PEGI (Pan European Game Information; pol. Ogólnoeuropejski system klasyfikacji gier). Dostosowanie gry do kategorii wiekowej jest istotne, ponieważ projektanci gier mają wytyczne co do ich konstruowania i dostosowania do percepcji użytkownika w danej kategorii wiekowej. Np. gry do 18 r.ż. nie mogą zawierać takich elementów jak: przemoc, seks, dyskryminacja, narkotyki, wulgarny język, hazard.
W gabinecie nieraz słyszałem od rodziców: To działa! Wie Pan, jak dostosowałem kategorię wiekową do gier, moje dziecko powiedziało: – Tylko w to mam grać? To już wolę w ogóle nie grać!
I samo odchodzi od komputera.
Treść artykułu pochodzi ze strony Pana Terapeuty. Więcej informacji i kontakt do specjalisty znajdziesz tutaj.
