Uzależnienie od alkoholu wśród kobiet
Jaki jest główny motyw picia alkoholu przez kobiety?
Dla wielu kobiet to jedyna forma rozładowania napięcia. Brak stabilizacji finansowej, zawodowej, domowej wywołuje stres, lęk i właśnie to napięcie, które dana osoba potrzebuje zniwelować.
Są też kobiety, które dotknęło nieszczęście – śmierć osoby bliskiej lub są uwikłane w trudne sytuacje życiowe – rozwód, separacja czy samotne macierzyństwo. Albo piastują odpowiedzialne, wysokie stanowiska. One też chcą się wieczorem zresetować, kształtując pomału swoje mechanizmy uzależnienia.
Tylko kieliszek, jedna lampeczka…
Zwykle kobiecy alkoholizm zaczyna się od jednego kieliszka wina, szklanki piwa. „Przecież wino to nie alkohol” – mówią czasami. „Wódka to alkohol, ale wino? Nieeee” (mechanizm uzależnienia – iluzji i zaprzeczeń).
Jedna lampka wina wieczorem, w weekend, dla zdrowia, żeby lepiej spać. (mechanizm uzależnienia – iluzji i zaprzeczeń – racjonalizacja) Potem co drugi wieczór, później w środku tygodnia (zwiększanie się częstotliwości picia – zmierzająca do pierwszych ciągów).
Co się dzieje dalej?
Pierwszym skutkiem może być przesunięcie granic i zasad tzw. kręgosłupa moralnego – na przykład opieka nad dzieckiem czy pójście do pracy na kacu.
Początkowo osoby uzależnione kupują mąkę, drożdże, pod pozorem domowych wypieków, i wino, jakby w domu miała być impreza.
W fazie krytycznej tych produktów na ladzie jest już znacznie mniej – dwa wina, chleb, masło.
W fazie chronicznej to już tylko wino albo wódka.
Pojawiają się też sytuacje, w których uzależniona wysyła po alkohol swoich bliskich.
W pracy i w życiu codziennym
Ostatecznie następuje zwolnienie z pracy, bo dana osoba zaczyna mieć coraz więcej problemów. Może na przykład zapomnieć o terminach, nie odbierać na czas dziecka z przedszkola. Przychodzi moment, że zaczyna widzieć, że nie daje rady – odstawia alkohol na miesiąc czy dwa, szuka nowego zatrudnienia.
I zwykle w tym miejscu następuje powtórzenie całego procesu. Czasem kończy się odebraniem dzieci, sprawą w sądzie i zajętym przez komornika mieszkaniem…
Czy jest wyjście z tej sytuacji?
Żeby trafić na terapię, nie trzeba sięgnąć dna. Jednak upadek na samo dno to w większości przypadków jedyna motywacja, aby zgłosić się do specjalisty. Wiele osób myśli, że aby trafić na leczenie, trzeba mieć silną automotywację, zdać sobie sprawę ze swojej sytuacji, z konsekwencji zdrowotnych, społecznych czy prawnych.
Jednak – uwaga! – pacjenci w początkowym etapie terapii posiadają dużo motywacji zewnętrznej tzn. jestem tutaj, bo żona powiedziała, że odejdzie, jestem tutaj, bo mi sąd dzieci odbierze, jestem tutaj, bo mam nakaz z sądu.
Ale przede wszystkim człowiek musi chcieć sobie pomóc, wiedzieć, że robi to DLA SIEBIE (motywacja wewnętrzna), nie dla dzieci, męża czy z powodu konsekwencji prawnych.
Gdy prowadzę warsztaty z profilaktyki alkoholizmu w szkołach, 80 proc. dzieciaków twierdzi, że z uzależnienia można się wyleczyć. Mówię im wtedy, że nie można.
Uzależnionym jest się do końca życia. Jednak terapia jest nauką jak żyć z uzależnieniem, a nie w uzależnieniu.
Treść artykułu pochodzi ze strony Pana Terapeuty. Więcej informacji i kontakt do specjalisty znajdziesz tutaj.
